Adelbodetütschi Alltagsgschichte

Imene lenge Läbe begägnet ima mengs, u mengs dervaa het sig im Innere abgspycheret u würt uf ds Mal umhi läbigs. U we ma iis aafeet ufschrybe, waas iima wichtig vorchunnt, de merkt ma de nug angends, dass ischt, wie wed imene trübe Wasser wurdischt fische: Du ziescht öppis usa u je meh dass d ziescht, desto meh Sache touchen uuf. Äs ischt fascht wien ä lengi Chötti, wa mengs Gliid het. O lang Vergässnigs chunnt den oppa umhi a ds Tagesliecht. Adelbodetütsch ischt my Muetersprache. Mit däm Dialäkt bin ig ufgwagse. Speeter isch andersch derzue choe - Schrifttütsch, Bärntütsch -, aber d Muetersprach het gyng umhi dürhitrückt, vur alem bim Schrybe. Di achtuzwenzg Erzeligi si glychzytig og Statione va mym Läbe. Rückblickend chan ig säge: Äs ischt äs rychs Läbe gsy, wa mengs drind Platz ghabe het. U jedi van däne erläbte Gschichte han ig prabiert äso z erzele, wie mer der Schnabel gwagsen ischt.